Çok Yaşa Türk Yıldızları

Bu romanım bana bir fıkrayı hatırlattı. Fıkrada

olay dört kişinin arasında geçiyordu. Bunların

isimleri; herkes, herhangi biri, birisi ve hiç kimseydi.

Yapılması gereken önemli bir iş vardı. Herkesin

yapması istenmişti. Herkes o işi birisinin yapacağına

emindi. İşi herhangi biri yapabilirdi. Ama hiç kimse

yapmadı. Çünkü bu iş herkesin işiydi. İş ortada

kaldı. Toplum zarar gördü. Oysa her vatandaş

üzerine düşen görevi yapsa toplumda hiçbir sorun

yaşanmaz.