Osmanlı’da Orman İdaresi ve Ormancılık Politikaları (1840-1918)

Osmanlı Devleti’nde Tanzimat ile yeni bir dönem başlayarak önemli bürokratik ve zihniyet değişikleri yaşanmaya başlamıştır. Klasik döneminin kendine özgü şartlar içerisinde idare edilen ormanlar, Tanzimat ile devletin yöneldiği önemli alanlardan birisi olmuştur. 1840’ta bir layiha yayınlanarak ormanlar üzerinde merkeziyetçi bir yapı kurulabilmesi için idare, koruma, işletme ve vergi konularında bazı düzenlemeler gerçekleştirilmiştir. Ormanlarda kontrolü sağlamak amacıyla Orman Müdürlüğü oluşturularak taşraya memurlar atanmıştır. Ardından Tassy öncülüğündeki Fransız uzmanlar Osmanlı ormancılığına idare, hukuk ve eğitim başta olmak üzere birçok alanda önemli katkılar sağlamışlardır. Sonraki süreçte orman, maden ve ziraat işlerindeki aksaklıklara çözüm olmak üzere 1893’te Orman ve Ma’âdin ve Zirâat Nezâreti kurulmuştur.

1. Meşrutiyet’in ilanın ardından Orman ve Ma’âdin ve Zirâat Nezâreti reformize edilmiştir. Ali Rıza Efendi 1908-1913 arasında Orman İdaresi’nde tam anlamıyla başat rol oynayarak ormanlara yönelik eğitim, teşkilat, ekonomi başta olmak üzere neredeyse her alanda başarılı çalışmalar gerçekleştirmiştir. I. Dünya Savaşı’na giden süreçte ve savaş boyunca ise Almanya ve Avusturya’dan getirilen uzmanlar, Veith’in öncülüğünde ormancılığın ıslah edilmesi için yoğun çaba harcamıştır. 1840-1918 yılları arasındaki orman idaresi ve ormancılık politikaları başarı ve başarısızlıklarıyla

Türkiye Cumhuriyeti’ne önemli bir orman mirası bırakmıştır.